BOLESLAVIA.PL

Obecna siedziba Urzędu Gminy Bolesławiec mieści się w kameralnym budynku dawnego klasztoru dominikańskiego, a właściwie dawnego refektarza klasztornego, dobudowanego do zabudowań klasztornych za sprawą przeora Leopolda Fuchsa w 1714 r. Historia bolesławieckich Dominikan rozpoczyna się w XIII w., a ich obecność w mieście poświadczono już w 1272 r. w dokumentach biskupa wrocławskiego – Tomasza II. Osiedlili się oni w północno – zachodniej części miasta przy obecnej ul. Teatralnej (od XIX Theaterstraße).

Podczas najazdu husytów w 1429 klasztor stał się ostatnim miejscem oporu, w którym ostatni obrońcy miasta ponieśli klęskę – wszyscy zostali wymordowani a zakonników zamknięto w przyklasztornym kościółku i spalono. Według kronik miejskich z pożogi ocalał jeden zakonnik – Antoni Seifert. Mimo zniszczeń klasztor odbudowano już w roku 1432. Poza działalnością religijną zakonnicy prowadzili także szkołę a w ich posiadaniu znajdował się Młyn Korzenny przy Bramie Mikołajskiej (dzisiejsza ul. Kutuzowa), zwany mnisim, „Zimny Folwark” oraz las. Zakon nie przetrwał reformacji i szykan ze strony rady miasta i w 1545 r. zgromadzenie zostało rozwiązane. Bibliotekę zakonną protestanckie władze miasta przeznaczyły na magazyn zboża, na dziedzińcu wybudowano osiem kamienic, a kościół przyklasztorny rozebrano. Z czasem w opuszczonych obiektach klasztornych zlokalizowano wytwórnię saletry, a w 1554 r. przeznaczono je na szpital i przytułek dla ubogich. W 1660 r. po długotrwałych procesach Dominikanie powrócili do miasta i dawnych zabudowań klasztornych, a w 1678 r. przebudowali na barokowy kościół kamienicę stojącą w miejscu dawnej świątyni. W 1696 r. kościół otrzymał nową elewację frontową. Wielki pożar miasta z 1739 r. strawił niemal cały klasztor; ocalał tylko budynek refektarza. Klasztor odbudowano a w 1772 r. otrzymał on relikwie błogosławionego Czesława, co dodatkowo podniosło jego znaczenie. Kres działalności zakonu w Bolesławcu nastąpił wraz z sekularyzacją wszystkich klasztorów na terenie Prus w 1810 r. Przeorem był wówczas Ambroży Gottschalk. Wszystkie zakonne ruchomości trafiły na licytację, kroniki i obraz „Siedmiu męczenników” przekazano wrocławskiej bibliotece, natomiast ołtarz główny św. Krzyża przeniesiono do kościoła farnego – Wniebowzięcia NMP, gdzie stoi do dziś w bocznej, południowej nawie. Z kolei Ołtarz Różańcowy i figurę św. Dominika przekazano kościołowi MB Różańcowej w Bolesławicach. Budynki klasztorne zaadoptowano na szkołę ewangelicką. W samym kościele 19 kwietnia 1813 r. odprawiono prawosławną mszę z udziałem cara Aleksandra I, Wielkiego Księcia Konstantego i Marszałka Kutuzowa.W 1816 r. zburzono kościół przyklasztorny a na jego miejsce wzniesiono drugi budynek szkolny, równolegle do istniejącego. Został on rozebrany tuż po wojnie, a do dzisiejszych czasów zachował się właśnie budynek dawnego refektarza klasztornego. We wnętrzu budynku odnaleźć można XVIII - wieczny ceramiczny herb miasta.

Opracowała: Wioleta Nizioł

uczennica Zespołu Szkół Ogólnokształcących i Zawodowych w Bolesławcu 

Źródła:

http://gminaboleslawiec.pl/317/historia.html

http://boleslawiec.eu/europejczycy/index.php?action=zakonnicy