BOLESLAVIA.PL

Nawiązując do notatki p. Mireckiego w ostatnim październikowym '95 numerze "Głosu", pt. "Bunzlau znaczy Bolesław" pragnę, na podstawie dość szerokiej znajomości materiału historycznego związanego z naszym miastem, zauważyć, iż istnieje dość znanych, autentycznych dokumentów, by, jeśli chodzi o historię nazwy Bolesławca, nie zachodziła potrzeba sięgania do źródeł wtórnych.

W numerze 5(23) 1994 roku zamieściłem artykuł pt. "BOLESŁAWIEC CZY BOLESŁAW", w którym cytowałem treść hasła o naszym grodzie ze "Słownika Geograficznego Królestwa Polskiego i innych Krajów Słowiańskich" wydanego w 1880 r. w Warszawie. W tym słowniku (tom I) nasze miasto jest pod hasłem BOLESŁAW.

Biskup Legnicki Tadeusz Rybak dnia 27 czerwca 1994 roku na mocy kanonu 523 Kodeksu Prawa Kanonicznego ustanowił ks. mgra Andrzeja Gidzińskiego administratorem nowo erygowanej parafii pw. Najświętszego Ciała i Krwi Chrystusa w Bolesławcu Śl w dekanacie Bolesławiec Śl. – Zachód. Biskup udzielił ks. Gidzińskiemu potrzebnych uprawnień i prawo do błogosławieństwa małżeństw. Biskup zobowiązał ks. Andrzeja do podjęcia trudu budowy nowej świątyni, plebanii i innych budynków niezbędnych do właściwego funkcjonowania nowo utworzonej parafii. Ks. proboszcz od samego początku spotkał się z życzliwością i ofiarnością członków parafii. Umożliwiało mu to podjęcie owocnej działalności. Rozpoczął niedzielne posługiwanie duszpasterskie w ten sposób, że w tymczasowej kaplicy przy ul. Orzeszkowej odprawiał msze święte w niedziele o godz. 7.30, 10.00 i 18.00, a w Łące o godz. 9.00.

Bolesławiec należy do tych miast, które szeroko wsławiły się wyrobami mieszkających w nich rzemieślników. Wielu, także mieszkańców Bolesławca, kojarzy to miasto z wyrobami ceramicznymi. Nie ma co się dziwić. Kamionka bolesławiecka stanowi przedmiot pożądania wielu muzeów i kolekcjonerów. Sława mistrzów rzemiosła ceramicznego zaćmiła działalność innych miejscowych rzemieślników. Bolesławiec był na tyle dużym miastem, że w sposób oczywisty musiały w nim kwitnąć inne rzemiosła. Czy wielu z Czytelników wie, że w Bolesławcu wyrabiano broń palną?

Początki nowoczesnego drukarstwa w Bolesławcu datuje się od połowy XVIII w. W roku 1760 w budynku Domu Sierot drukarz z Jawora H. K. Muller zakłada drukarnię. Drukarnia pracowała dla potrzeb miasta wydając druki. Jego miejsce zajął Christian Wilhelm Reimers, który przeniósł się z Jeleniej Góry i tutaj przepracował 32 lata aż do roku 1799. Jego warsztat był wyposażony w dwie prasy drukarskie i z jego drukarni wychodziły oprócz druków również książki.

Odpowiadając p. Czyżewskiemu na notatkę w sprawie nazwy miasta w związku z moim krótkim artykułem opublikowanym w październikowym "Głosie", chciałbym podziękować Panu za rzeczową reakcję. Jednocześnie stwierdzam, że nie zapoznał się Pan z moim wcześniejszym artykułem "Bolesławiec czy Bolesław" zamieszczonym w majowym "Głosie" z 1994 r.

Kościół rzymsko – katolicki w Bolesławcu w latach 1945 -1995 Parafie powstałe w latach dziewięćdziesiątych naszego stulecia.
W rozwoju miasta Bolesławca po drugiej wojnie światowej niepoślednie miejsce posiadały zawsze zagadnienia związane z religijnością jego mieszkańców.

Włodzimierz Kowalski: Hej tam na granicy – od Sejn na Podole ...
Chciałoby się powiedzieć: cudze chwalicie, swego nie znacie. Znam Włodka od kilku dziesiątków lat, znamy Go wszyscy jako redakcyjnego Kolegę, a jeszcze bardziej jako żywiołowego, dynamicznego działacza Związku Kombatantów RP, społecznika, człowieka czynu, gawędziarza, Polaka – patriotę emocjonalnie związanego z zachodnimi rubieżami Rzeczypospolitej, gdzie znalazł się tuż po wojnie jako osadnik wojskowy.

W poprzednich numerach "Głosu Bolesławca", w cyklu artykułów poświęconych w/w parafii omówiono okres lat 1970-1983. Obecnie pragnę przedstawić ważniejsze wydarzenia roku 1984.Podobnie jak w innych rejonach Polski, także i w naszej wspólnocie przeżywano głęboko brutalne uprowadzenie i zamordowanie ks. Jerzego Popiełuszki. W kościele parafialnym przez szereg dni o godz. 18 odmawiano różaniec i modlono się o pokój w Ojczyźnie.

JÓZEF ERBAN, sędziwy i zasłużony mieszkaniec Bolesławca, był starszym sierżantem zawodowym w 7 Batalionie Telegraficznym w Poznaniu. Wrześniowe wspomnienia – to retrospekcja pisana w roku 1970 i przekazana do naszego wglądu. To coś pośredniego między autobiograficznym pamiętnikiem a esejem. W 1920 roku brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej jako telegrafista 5 kompanii w dywizji strzelców podhalańskich. Po zwycięskiej kampanii zapadł na chorobę nóg, co było wynikiem wyczerpującej i wyniszczającej zdrowie kampanii wojennej. Potem znów wrócił do armii.